Εδώ πρέπει να πω ότι είχα ήδη κλείσει το ακόλουθο δρομολόγιο ξοδεύοντας μίλια Μ&Μ:
SKG-ZRH-CDG LX Business Class
BRU-ZRH-SKG LX Business Class
CDG-SXB-CDG Μίλια από την Flying Blue της AF.
Επομένως έπρεπε οπωσδήποτε να βρω έναν τρόπο να πάω από Παρίσι στις Βρυξέλλες για την πτήση της επιστροφής. Κάθε λογικος άνθρωπος θα έπερνε το τρένο και σε δυο ωρίτσες θα ήταν στις Βρυξέλλες, αλλά εγώ ήθελα να πάω πετώντας οπότε ψάχνοντας σχημάτισα το εξής CDG-LHR-BRU με BA (€125 με τους φόρους). Με αυτό το δρομολόγιο το ταξίδι διαμορφώθηκε ως εξής: 7/12/2008 SKG-ZRH-CDG LX Business Class
CDG-SXB AF Tempo Class
13/12/2008 SXB-CDG AF Tempo Class
CDG-LHR-BRU BA Euro Traveller
BRU-ZRH-SKG LX Business Class
Συνολικά 8 πτήσεις, 1 καινούρια εταιρία για μένα (ΒΑ) και ένα καινούριο αεροδρόμιο (LHR). Συνολικό κόστος €300 (φόροι απο δωρεάν μίλια και ΒΑ)
Let the journey BEGIN (at last)
7.12.2008 SKG-ZRH LX1851 A320-214 HB-IJO "GRISSEI"
ZRH-CDG LX634 A320-214 HB-IJN "HASENMATT"
To καλό με τη Swiss είναι ότι φεύγοντας ΠΟΛΥ πρωί από Θεσσαλονίκη (04:40) και φτάνοντας στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις γύρω στις 9:30-10:30 δίνει το κέρδος ολόκληρης ημέρας ή βολικής connection πτήσης. Το κακό είναι ότι πετάει ΠΟΛΥ πρωί άρα προυποθέτει ελάχιστο ή καθόλου ύπνο (πράγμα που έγινε). Έχοντας κάνει web check in έφτασα στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στις 3:30. Το γκισέ της Swiss είχε κατακλυστεί από ένα σχολείο που πήγαινε εκδρομή με αποτέλεσμα να γίνεται Ο χαμός. Έδωσα γρήγορα τη βαλίτσα και παρέλαβα ένα voucher των €8 για το EVEREST μιας και το lounge ήταν κλειστό εκείνη την ώρα. Η επιβίβαση έγινε στην ώρα της και σε λίγο στρογγυλοκάθισα στην 2Α απολαμβάνοντας ένα χυμό πορτοκάλι σαν preflight drink. Στις 05:04 το Α320 άφησε απαλά τον 34 με σκοπό να φτάσει μετά από 2 ώρες και 15 λεπτά στη Ζυρίχη. Μόλις έσβησε το σήμα για τις ζώνες σερβιρίστηκε το πρωϊνό το οποίο έφαγα με μεγάλη όρεξη μιας κι έφυγα από το σπίτι μόνο με έναν καφέ. Ο συνοδευτικός καφές δεν κατάφερε να με κρατήσει ξύπνιο και έτσι ξεκουράστηκα για την υπόλοιπη ώρα της πτήσης μέχρι που το αεροπλάνο άγγιξε τον 34 (τι σύμπτωση) του αεροδρομίου της Ζυρίχης. Κατευθύνθηκα γρήγορα στο lounge της Swiss, όπου μετά από 2 κρουασάν κι έναν ακόμα χυμό συμπλήρωσα άλλες δύο ώρες ύπνου στις πολυθρόνες-μασαζιέρες-ανάκλιντρα. Μισή ώρα πριν την αναχώρηση άφησα το ησυχαστήριό μου και κατευθυνόμενος προς την Α82 πρόσεξα τον χριστουγεννιάτικο διάκοσμο του terminal και χάζεψα λίγο το Α340 που επρόκειτο να αναχωρήσει για Ινδία.
Βολεύτηκα στην 5Α χαζεύοντας τον γείτονα ενώ κατά την τροχοδρόμηση μια χρωματιστή φατσούλα μου έφτιαξε το κέφι. Φτάσαμε στο holding point του 28, όντας τέταρτοι πίσω από ένα RJ-85 της CityJet, ένα 737-300 της LH και ένα Cessna 750 Citation. Στις 9:18 αποχαιρετήσαμε τη Ζυρίχη και μετά από λίγο σερβιρήστικε ΞΑΝΑ το πρωϊνό που αυτή τη φορά ήταν φρουτοσαλάτα και μια νοστιμότατη πουτίγκα. Η πτήση ήταν σύντομη και μετά από 60 ηλιόλουστα λεπτά φτάσαμε στο μουντό και ομιχλώδες CDG. Μέσα στην αντάρα που επικρατούσε διακρίνονταν ένα Α340 της Sri Lankan, ενώ πλησιάζοντας στο Terminal 2B μας χαιρέτησε ένα 737-500 από τη Λιθουανία.
H πτήση για SXB εκτελούνταν από την BritAir για λογαριασμό της AirFrance αναχωρούσε από το Terminal 2G που είναι 10 λεπτά με το λεωφορείο από το 2Β. Βουρ λοιπόν...
7.12.2008 CDG-SXB AF7761 (operated by BritAir) Fokker 100 F-GPXB
To Terminal 2G είναι ένα χαριτωμένο κτίριο, με χρωματιστές τζαμαρίες. Με το που μπαίνει κανείς συναντά μια σειρά από self check-in kiosks με εξυπηρετικότατες υπαλλήλους και περίπου 20 check-in desks. είχα κάνει web check-in από την προηγούμενη διαλέγοντας την 7Α και έτσι κατευθύνθηκα γρήγορα γρήγορα στην γεμάτη αίθουσα αναμονής. Η πτήση μου είχε περίπου 45 λεπτά καθυστέρηση όπως ανακοίνωναν τα FIDS. Το χαρακτηρηστικό του 2G είναι ότι η πύλη επιβίβασης ανακοινώνονταν ΜΟΛΙΣ 15 λεπτά πριν την αναχώρηση στα FIDS και με ΜΙΑ μόνο προφορική ανακοίνωση, οπότε όλοι κάθε λίγο σηκώναμε τα κεφάλια μας προς τον ουρανό μην τυχόν και ξεχαστούμε. Όλα κύλισαν ομαλά και παράτην καθυστέρηση (λόγω της ομίχλης στο Παρίσι) τελικά το Fokkerάκι ακούμπησε μαλακά τον διάδρομο 23 της Αλσατικής πρωτεύουσας.
Το αεροδρόμιο βρίσκετται περίπου 10 χλμ έξω από το Στρασβούργο και οι επιλογές μετάβασης στην πόλη είναι 2: ΤΞΙ με κόστος € 30-40 και το λεωφορείο+τραμ με κόστος € 5,80 (ενιαίο εισητήριο). Αν και κουρασμένος διάλεξα την οικονομική λύση. Η στάση του λεωφορείου βρίσκεται βγαίνοντας δεξιά από το κτίριο και προσφέρει ΑΠΛΕΤΗ θέα στην πίστα (συγκεκριμένα την χωρίζει μόνο ένα συρματόπλεγμα). Αν και ο πειρασμός του 737-600 της Air Algerie ήταν τεράστιος το κρύο και η κούραση νίκησαν τη φωτογραφική μου μανία. Μετα από 50 περίπου λεπτά έφτασα στο Strasbourg Hilton που θα με φιλοξενούσε για τις επόμενες 5 ημέρες. Μετά από ένα καυτό μπάνιο και ένα γρήγορο γεύμα στο δωμάτιο, τα πάντα μαύρισαν μέχρι την άλλη μέρα στις 7 το πρωί (και να σκεφτεί κανείς ότι ήταν μόλις 20:30
)Λόγω των αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν κατάφερα να κυκλοφορήσω μέρα στο Στρασβούργο, παρά μόνο μετά τις 7 το βράδυ. Βέβαια η γιρτινή ατμόσφαιρα δε σταματούσε και η πόλη ήταν εξίσου όμορφη και φωτεινή. Ευτυχώς που είχα επισκεφτεί το Στρασβούργο το Σεπτέμβρη του 2004 στα πλαίσι ενός road trip και θα μπορέσω να παραθέσω ορισμένες "ημερήσιες" φωτογραφίες.
Το Στρασβούργο και γενικά η Αλσατία θεωρείτε η πατρίδα του Χριστουγεννιάτικου Δένδρου. Σύμφωνα με την ιστορία, το πρώτο έλατο στολίστηκε με μήλα γύρω στο 1560 με 1570. Δικαιολογημένα λοιπόν, η πόλη γιορτάζει εντονώτατα τα Χριστούγεννα, ξεκινώντας από τις 30/11 κάθε έτους μέχρι την Πρωτοχρονιά. Στις 4 μεγάλες πλατείες της πόλης στήνονται χριστουγεννιάτικες αγορές (εδώ στην Place Broglie) με τη μεγαλύτερη και πιο ζωντανή μπροστά από τον καθεδρικό ναό , που μέχρι την κατασκευή του πύργου Αιφελ, ήταν το ψηλότερο κτίσμα στην Ευρώπη. Στην Place Kleber, στήνεται παραδοσιακά το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο (Le Grand Sapin) που είναι το ψηλότερο έλατο της Αλσατίας. Φέτος έφτανε τα 26,30 μέτρα ύψος. Εξίσου εντυπωσιακά στολισμένος και φωτισμένος ήταν ο κεντρικός εμπορικός δρόμος της πόλης (μου διαφεύγει το όνομα, αλλά ξεκινά από την Place Broglie και καταλήγει στην Place d' Homme de Fer όπου διασταυρώνονται όλες οι γραμέ του τραμ, οπότε δε μπορείτε να χαθείτε. Χαρακτηρηστικό δείγμα ο Cartier (και άλλα επώνυμα καταστήματα).
Η πόλη διαθέτει ένα άψογο δικτυο τραμ με 5 γραμμές (Α-Ε) και δίκτυο λεωφορείων. Αξίζει να επισκεφτεί κανείς την Petite France, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που είναι η μεσαιωνική πόλη, άψογα διατηρημένη. Λίγα λεπτά περπάτημα σε οδηγούν στις Ponts Couverts (που πλέον είναι ξεσκέπαστες
και στο φρούριο σχεδιασμένο από τον περίφημο Vauban (από όπου είναι τραβηγμένη η φωτογραφία. Δεν πρέπει να παραλήψω τη βόλτα στην πλατεία του καθεδρικού ναού ( είναι αδύνατη η φωτογράφηση λόγω ύψους και στενότητας χώρου) με το εντυπωσιακό εστιατόριο (το πρώτο φαρμακείο στον Μεσαίωνα) με τη σφυρήλατη σιδερένια (!!!!!!!!) πρόσοψη. Οι λάτρεις του καλού φαγητού και κρασιού θα βρουν στο Στρασβούργο και γενικά την Αλσατία έναν επίγειο παράδεισο, ενώ αν ο χρόνος το επιτρέπει ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ένα διήμερο τξίδι στο Δρόμο του Κρασιού (ΑΑΑΧΧΧΧ να ήταν ξανά το 2004 
).13.12.2008 SXB-CDG AF 7761 (operated by Brit Air) Fokker 100 F-GPXK Seat 15A
CDG-LHR BA 307 A319-131 G-EUPW Seat 8A
LHR-BRU BA 396 A319-131 G-EUOI Seat 9F
BRU-ZRH LX 783 RJ100 HB-IYZ "HOHE WINDE" Seat 2F
ZRH-SKG LX 1850 A321-111 HB-IOC Seat 3A
Στις 13/12 έφτασε η μέρα του γυρισμού. Η πτήση AF 7761 ήταν προγραμματισμένη για τις 07:40 το πρωί. Το προηγούμενο βράδυ είχα κάνει web check in για ΟΛΕΣ τις πτήσεις (AF, BA, LX) και στις 6 έμπαινα στο ταξί που θα μεοδηγούσε στο αεροδρόμιο. Είκοσι λεπτά αργότερα και € 42 ελαφρύτερος, έμπαινα στο σχεδόν έρημο αλλά ζεστό Enzheim. Έδωσα γρήγορα τη βαλίτσα, κάθισα για πρωϊνο (καφές και κρουασάν στο μοναδικο ανοικτό καφέ του αεροδρομίου και όταν η πτήση φάνηκε στα FIDS περασα τον έλεγχο και κατευθύνθηκα στην αίθουσα αναχωρήσεων στον πάνω όροφο. Το Fokkerάκι με περιμενε υπομονετικά μέσα στο κρύο. Φαίνεται πως το λυπήθηκαν αοπότε μετά από λίγο του έριξαν ένα γερό deicing από όλες τις μεριές. Στις 07:52 ξεκολλήσαμε από τον 23 μέσα στο πρωϊνό σκοτάδι για να μας υποδεχτεί λίγο αργότερα το πρώτο φως της μέρας. Τότε μοιράστηκε το φαγητό (καφές και κρουασάν με σοκολάτα, ευτυχώς ζεστό).
Μετά από 53 λεπτά πτήσης φάνηκε το CDG, με τα αεροπλάνα της AF να παίρνουν τις θέσεις τους στον 08L, αφήνοντας για μας τον 08R. Touch down, airbrakes & reverse και taxiing προς το 2G. Στο δρόμο μας καλημερησαν δύο ομόσταυλοι (RJ85 & ERJ145MP) και ένα ERJ190LR φτιαγμένο από Baboo
. Αφιξη στο 2G, επιβίβαση στο λεωφορείο για το 2Β (δεν άφησα τη στιγμή να πάει χαμένη), εύρεση της πύλης επιβίβασης και boarding (όλα αυτά σε 50 λεπτά). Δίπλα μας γέμιζε την κοιλιά του ένα Α319-111 από το Αζερμπαϊτζαν. Κατευθυνόμενοι στον 09R χαιρετηθήκαμε με έναΑ320-214 από την Κροατία και το Β767-222 από τη Γκαμπόν (παλιός γνώριμος από το 2007, όταν αναχωρώντας για Μόντρεαλ το πέτυχα στην ίδια θέση). Η κίνηση αυξημένη και περιμέναμε τη σειρά μας πίσω από Ολλανδούς, Ιρλανδούς και Γάλλους (απολύτως φυσικό για ένα Βρετανικό αεροπλάνο στο Παρίσι...).Το service απλό (καφες, μικρό κουτάκι coke και candy bar), τη Μαγχη την περάσαμε με έντονη νέφωση, ώσπου τελικά φάνηκε το Αγγλικό έδαφος λίγο πριν καθήσουμε απαλά στον 09L του LHR μέσα σε δυνατή βροχή. "Καλημέρα Hariphundai (ανάθεμα για όνομα)" ψιθύρησα στο μουσκεμένο 747-4D7 και σε λίγο έμπαινα στο καινούριο κοσκινάκι του Λονδίνου, το περίφημο Τ5. Κατά τη γνώμη μου είναι ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο που υποδέχεται αεροπλάνα. Εντυπωσιακό, ακριβό και με σημεία κρυφούς πόθους. Μετά το απαραίτητο shopping και νοστιμότστο sushi, άραξα σε μια άδεια πύλη και χάζευα την κίνηση.
Η Α1 απ' όπου γινόταν η επιβίβαση πρόσφερε πολύ καλή θέα στα αεροπλάνα που προσγειώνονταν και έτσι πέρασε ευχάριστα η ώρα. Η πτήση προς τις Βρυξέλλες ήταν μια συνηθισμένη, με καλό και ευγενικό πλήρωμα κι ένα chicken wrap & coke για γεύμα. Φτάνωντας στις Βρυξέλλες κατευθύνθηκα στο Diamond Lounge που εξυπηρετεί την Star Alliance για να βρω την πλήρη απογοήτευση: σκοτεινό, χωρίς υπολογιστές για να περάσει η ώρα, χωρίς φαγητό (μόνο λίγα σαντουιτσάκια με κασέρι και σαλάμι) και για συντροφιά έναν άξεστο Γερμανό που μονοπώλησε τη μοναδική τηλεόραση με ένα Γερμανόφωνο αθλητικό κανάλι, παρέα με 4 μπουκάλι μπύρα...
. Κάποια στιγμή το μαρτύριο τελείωσε καθώς ήρθε η ώρα να επιβιβαστώ στο "τζαμπολίνο" που θα μεπήγαινε στη Ζυρίχη.Άνετο κάθισμα, συμπαθητικό γεύμα και αδιάφορη πτήση. Μια νέα επίσκεψη στο Swiss Lounge, αυτή τη φορά για φαγητό και ξεκούραση στις ίδις πολυθρόνες που ανέφερα στο πρώτο μέρος και τελικά επιβίβαση στο Α321 για την τελευταία πτήση της χρονιάς (και 100η συνολικά για μένα). Κάθισα στη θέση μου εξουθενωμένος (ξύπνιος από τις 5 το πρωϊ) αλλά ευχαριστημένος από τον υπερκορεσμό πτήσεων περιμένοντας την απογείωση και το φαγητό. Το πλήρωμα ευγενέστατο και επαγγελματικό, ξεκίνησε με ΖΕΜΑΤΙΣΤΕΣ ΠΕΤΣΕΤΕΣ, χυμό πορτοκάλι και γεύμα δύο πιάτων (σαλάτα και μοσχάρι σε σάλτσα πιπεριού). Αυτά και 2 ποτήρια κόκκινο κρασί σε συνδυασμό με την κούραση της ημέρας με έστειλαν αγκαλιά με τον Μορφέα για το υπόλοιπο της πτήσης. Άφιξη στη βροχερή Θεσσαλονίκη και μετά από 20 λεπτά ήμουν στο σπιτάκι μου. Η γυναίκα μου με περίμενε αλλά τα παιδιά κοιμόταν και έτσι απόλαυσαν τα δώρα τους την επόμενη ημέρα. Ένα ταξιδιάρικο 2008 έφτανε στο τέλος του, ανοίγοντας το δρόμο σε ένα πολλά υποσχόμενο 2009.ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ...
