. Το μόνο καλό με την πόλη εκτός από τις μπύρες είναι το planespotting που προσφέρει καθώς και η εγγύτητά της με άλλες μεγαλουπόλεις της κεντροδυτικής Ευρώπης, που βρίσκονται σε χρονική απόσταση 2 ωρών γύρω της (Παρίσι, Αμστερνταμ, Λονδίνο, Κολωνία). Όπως καταλαβαίνετε, έκανα εκτενή χρήση ΟΛΩΝ αυτών των προνομίων και κυρίως του planespotting (όπως πολλοί εδω μέσα γνωρίζουν) 
Όλες οι πτήσεις έγιναν με την Swiss κάνοντας χρήση του Europe bussines upgrade πάντα λίγες μέρες πριν από την κάθε πτήση.
Μετά από αυτη τη μικρή εισαγωγή, ας ξεκινήσουμε το ταξίδι μας.
28/8/2009 SKG-ZRH LX1851 Seat 1F, A321-111 HB-IOC "St. Chrichona"
Για άλλη μια φορά, έκανα τον γαλατά. Φορτωμένος με 37 κιλά στη βαλίτσα και καμια 10αρια στις χειραποσκευές, έφτασα στο υπερ-hub ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μεσα στα άγρια χαράματα. Με παρηγορούσε η σκέψη ότι σε λίγη ώρα θα απολάμβανα το ζεστό πρωϊνό των Ελβετών. Είχα αποφασίσει να περάσω 2 μέρες έντονου spotting στο Amsterntam και υπολόγιζα να δω και λίγο τη Ζυρίχη μιας και είχα αφήσει επίτηδες ενα 5ωρο layover στην Ελβετία. Πόσο εξω όμως επρόκειτο να πέσω
Στις 5:00 ακριβώς ξεκολλήσαμε απο τον 34 με κατεύθυνση την ελβετική πρωτεύουσα. Αποχαιρέτησα την κοιμισμενη Θεσσαλονίκη ενώ στη μύτη μου έφταναν μυρωδιές από το φούρνο του Airbus. Όντως, περίπου μιση ώρα μετά την απογείωση σερβιρίστηκε το νοστιμότατο πρωϊνο που ολοκληρώθηκε με έναν υπέροχο καφέ και τις πατροπαράδοτες σοκολάτες. Το πλήρωμα ήταν ευγενέστατο και ακρως επαγγελματικό. Στις 6:13 ακουμπούσαμε μαλακά στον 34 του Kloten και μετά την αποβίβαση βρέθηκα στο τρομερό δίλημα: να πάω μια βόλτα στη Ζυρίχη ή να κάτσω για planespotting στο υπέροχο observation deck του αεροδρομίου. Φυσικά υπερίσχυσε η λογική κι έτσι στις 8:00 ήμουν ο πρώτος πελάτης του o.d. Ελεγχος της χειραποσκευής και μετα από 5 λεπτά με το λεωφορείο βρισκόμουν στην ταράτσα του Terminal E, όπου βρίσκεται και το observation deck. Eπί 3 ώρες γέμιζα ασταμάτητα τον αισθητήρα της Canon. Έχοντας κάνει web check-in επέστρεψα στο lounge της Swiss για ενα ελαφρύ γεύμα και τελικά επιβιβάστηκα στο 320 για την γρηγορη πτήση προς το AMS
28/8/2009 ΖRX-AMS LX728 Seat 2A, A320-214 HB-IJU
Στις 12:54 ο καπεταν-Hainigstofer ξεκόλλησε από τον 28 περνώντας μέσα από τα σύννεφα οδεύοντας προς το Ναο του planespotting το Schiphol. To γεύμα ήταν ένα κρύο πιάτο κρεατος με πατατοσαλάτα (νοστιμότατα αμφότερα) και απολαυστικός καφές. Στην πορεία περάσαμε πάνω από τις Βρυξέλλες κι έριξα μια ματιά απο ψηλα στο Jubelpark δίπλα στο οποίο επρόκειτο να μείνω τους επόμενους 3 μήνες. Η προσέγγιση στον 27 του Schiphol μας έφερε πάνω από το κέντρο του δράματος της μοιραίας πτήσης 1862 της El Al.
Για τις 2 μέρες της διαμονής μου στο Αμστερνταμ είχα διαλέξει το ξενοδοχείο Citizen M, το οποιο βρίσκεται σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια απο το terminal. To δωμάτιο ήταν εντυπωσιακά minimal και φουτουριστικό. Με 79€ τη βραδυά απόλαυσα ένα 2χ2 m κρεβάτι, δωρεάν internet και δωρεαν ταινίες στην τηλεοραση συν το γεγονός ότι ήταν σε απόσταση αναπνοής από το viewing terrace του Schiphol όπου πέρασα ατελείωτες ώρες (με μικρά διαλείμματα για μαμ, κακά και νάνι). Για να μην είμαι άδικος έκανα και μια μικρή βόλτα στο Αμστερνταμ, έτσι για να πω ότι το είδα κι αυτό. Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο του δωματίου ήταν ότι ο έλεγχος των πάντων (πλην του νερού) γινόταν από ένα τηλεχειρηστήριο που μου επέτρεψε να μετατρέψω το δωμάτιο σε διαστημόπλοιο μπλε, σιελ, κόκκινο και πράσινο. Η χρήση της τουαλέτας με αυτόν τον τρόπο με μετέφερε νοητά στο Enterprise περιμένοντας τον Scott να με διακτινήσει. Δυστυχώς οι δύο μέρες πέρασαν γρήγορα και έφτασε η σειρά του Thalys να μεμεταφέρει στο Βρυξελλοχώρι. Χάρισα στον εαυτό μου μια τελευταία νότα πολυτέλειας, ταξιδεύοντας στην Α' θέση (με 51€ έναντι 31 της Β' !!!) οπότε απόλαυσα ένα νοστιμο κοτόπουλο με πορτοκάλι.
Οπως ανέφερα και στην αρχή της ιστορίας, η εγγύτητα των Βρυξελλών με άλλες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις μου επέτρεψε να πραγματοποιήσω μερικές αποδράσεις τα Σ/Κ ως διάλειμμα από τη δουλειά. Η πρώτη από αυτές ήταν ένα καθαρά spotterικό weekend στο Λονδίνο στις αρχές του Σεπτέμβρη. Η μετάβαση στη Βρετανική πρωτεύουσα έγινε με τοEurostar me κόστος 104€ μιας και στην επιστροφή ταξίδεψα στην bussines class για δοκιμή (το economy r/t κόστιζε 80€ !).
Περίπου 1 ώρα και 40 λεπτά από την αναχώρηση φτάναμε στον τερματικό σταθμό Saint Pancras International του Λονδίνου, απ' όπου πήρα την Picadilly Line του metro, η οποία φτάνει μέχρι το Τ4 του Heathrow σε 50 περίπου λεπτά. Όσο πλησίαζα στον προορισμό μου, ο ουρανός γινόταν όλο και πιο ευχάριστος. Κατέβηκα στον κλασσικό για τους απανταχού spotters Hatton Cross station αφενός για ν' ανάψω κι εγώ το κεράκι μου στην εκκλησία, αφετέρου για να πάω στο ξενοδοχείο μου το Jurry's Inn. To εν λόγω ξενοδοχείο βρίσκεται σε απόσταση 5 λεπτών με τα πόδια από τον Hatton Cross, συνδέεται με shuttle bus με το αεροδρόμιο και είναι φτηνό. Το δωμάτιο μου κόστισε 65€ με το πρωϊνό και τη θέα τζάμπα
Φτάνοντας ζήτησα δωμάτιο σε ψηλό όροφο και με θέα στο αεροδρόμιο. Ο συμπαθέστατος Ινδός receptionist μου έδωσε το 752 το οποίο ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ και έβλεπε αυτό (πρόκειται για το δεξί μισό της θέας του δωματίου, το αριστερό μισό είναι ΑΥΤΟ-δανείζομαι τη φωτό του Βασίλη μιας και δεν τράβηξα καποια δικιά μου). Όπως καταλαβαίνετε, το βράδυ κοιμήθηκα με ανοιχτό παράθυρο .... 
Αφού βολεύτηκα και αγόρασα προμήθειες για το Σ/Κ (2 σαντουιτς, 1 μπουκάλι νερό και εναν χυμό) άρχισα το...safari. Επί δυο μέρες φωτογράφιζα ασταμάτητα ό,τι πετούσε. Ένα μικρό δείγμα μπορείτε να δείτε εδώ. Οι υπόλοιπες 900+ φωτογραφίες είναι στον υπολογιστή μου. Από το προσκύνημα δε μπορούσε να λείψει φυσικά η Myrtle Avenue όπου τις ήρεμες οικογενειακές στιγμές διέκοπταν κακοηθέστατα Jumbo κι ένας παγωτατζής σαματατζής. Ηταν η πρώτη μου επίσκεψη στο Λονδίνο και φυσικά καθόλου δε μετάνοιωσα που δεν είδα ούτε πλακάκι από τα πεζοδρόμια του Λονδίνου. Μαζί με το Schiphol το Heathrow είναι το απόλυτο αεροδρόμιο για planespotting στην Ευρώπη. Δυστυχώς όλα τα καλά τελειώνουν κι αφού έφυγα με μισή καρδια πήρα το τρένο της επιστροφής με μια υπόσχεση για ετήσιο προσκύνημα στο Ναό (κάτι σαν τάμα στην Τηνο φανταστείτε...). Το τελευταίο φως της μέρας με βρήκε λίγο πριν μπούμε στο τούνελ όπου και απόλαυσα το υποθαλάσσιο δείπνο μου με το μυαλό μου γεμάτο ήχους, μυρωδιές και εικόνες.
Επόμενο ταξίδι ήταν ένα weekend στο γειτονικό Παρίσι. Μιας και ήταν η 4η φορά που επισκεπτόμουν τη Γαλλική πρωτεύουσα αφιέρωσα όλο μου τον χρόνο σε ήρεμες βόλτες, καφέδες και καλό φαγητό.
Στις 30/10 χρειάστηκε να επιστρέψω για 3 μέρες στην Ελλάδα οπότε η πιστή μου Swiss ανέλαβε τη μεταφορά μου
30/10/2009 BRU-ZRH LX783 Seat 2F A319-112 HB-IPU "Schrattenflue"
H Swiss χρησιμοποιεί το ανακαινισμένο πλέον lounge της Βrussels Airlines, που δεν εχει καμια σχέση με το αίσχος το Diamond Lounge που χρησιμοποιούσε μέχρι την αρχή της χρονιάς. Το προσφερόμενο φαγητό ήταν καλό και η θέα στο apron άπλετη. Το 319 με περίμενε υπομονετικά στη φυσούνα του κι αφού βολεύτηκα στη θέση μου άρχισα να θαυμάζω τα αξιοθέατα. Η απογείωση από τον 25L μας έφερε πάνω από το Cargo Apron του Zaventem. To "γευμα" ήταν ένα ταπεινό αλλά νοστιμο σαντουιτς η κατανάλωση του οποίου μου επέτρεψε να απολαύσω τη συννεφιά και την προσέγγιση στη Ζυρίχη. Μια δίωρη στάση στο lounge μου επέτρεψε να φρεσκαριστώ στο ντουζ και ν' αναπληρώσω θερμίδες. Η κλασσική LX1851 ZRH-SKG εκτελέστηκε με το Α321-111 ΗΒ-IOF. Δυστυχώς, η μπαταρία της φωτογραφικής μηχανής αποφάσισε να κοιμηθεί κι έτσι δεν έχω αποδείξεις από το μοσχάρι με σπαράγγια και μανιτάρια που κατέληξε στο cargo bay μου με τη βοήθεια αρκετών ποτηριών ελβετικού pinot noir.
H επιστροφή στις Βρυξέλλες έγινε με το HB-IOF ξανά από Θεσσαλονίκη και το RJ100 HB-IXP "Corno Gris" από Ζυρίχη. Φωτογραφίες δεν παραθέτω μιας και τα γεύματα δεν είχαν διαφορά απ' αυτά των προηγούμενων πτήσεων.
Το τελευταίο Σ/Κ της παραμονής μου στη Βελγική πρωτεύουσα και καθως είχα μετακόμιση, ήρθε η σύζυγος από Θεσσαλονίκηγ να βοηθήσει και να περάσουμε λίγες μερες ταξιδεύοντας στις γύρω χώρες. Αποφασίσαμε να κανουμε μια ημερήσια εκδρομή στη γειτονική Γερμανία, να μείνουμε άλλες 3 μέρες στις Βρυξέλλες μιας και είχα κάποιες γραφειοκρατικές εκκρεμότητες και να καταλήξουμε για 2 μέρες στο Αμστερνταμ πριν πάρουμε την πτήση του γυρισμού.
Σάββατο πρωί λοιπόν, παραλάβαμε το Ibiza από την Sixt (Ευκαιρία να πιστώσω άλλα 500 μίλια στην Μ&Μ) και εφοδιασμένοι με καφάδες, κρουασαν και νερό ξεκινήσαμε για τον πρώτο σταθμό μας, το Aachen ή Αιχ-la-Chapelle. Η πόλη είναι γνωστή ως η πρώτη πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του Καρλομάγνου και έχει την τιμή να φιλοξενεί τα λείψανα του Φράγγου Αυτοκράτορα που βρίσκονται φυλαγμένα σε μια ολόχρυση λάρνακα στον Καθεδρικό ναό. Πριιν όμως επισκεφτούμε αυτό το καταπληκτικό μνημείο (ο ναός έχει μοναδικά ψηφιδωτά και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, περιλαμβάνεται στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO) κάναμε μια μεγάαααλη στάση στη Χριστουγεννιάτικη αγορά που ήταν στημένη μπροστά από το δημαρχείο της πόλης. Εκεί η αξιολάτρευτη Κυρία του σπιτιού μου ξόδεψε ένα σεβαστό ποσό σε στολίδια που κοσμούν αυτή τη στιγμή το χριστουγεννιάτικο δένδρο μας, αλλά και απόλαυσε μεθ' εμού τοπικές σπεσιαλιτέ. Αφού αποτίσαμε φόρο τιμής στον χρυσοθαμέο αυτοκράτορα κάναμε μια τελευταία βόλτα στα μαγαζιά γύρω από το ναό, οι βιτρίνες των οποίων ήταν σκέτη πρόκληση.
Εβδομήντα και κάτι χιλιόμετρα μακρύτερα από το Aachen βρίσκεται η Κολωνία με τον Καθεδρικό Ναό της να είναι το σύμβολό της. Έτσι, μετά από μια απαραίτητη διακοπή για διαφημήσεις παρκάραμε σε ένα από τα πάμπολλα parkings γύρω από την εκκλησία και η βόλτα μας ξεκίνησε. Ο ναός της Κολωνίας είναι ένα μοναδικό δείγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Ο φωτισμός του από τα κεριά πρόσφερε μοναδικές εικόνες και μια αίσθηση έντονης μυσταγωγίας, πρά τις εκατοντάδες των τουριστών που περιφέρονταν μέσα.
Ακριβώς έξω από την εκκλησία ήταν στημένη η χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης, η οποία εμπλούτισε ακόμα περισσότερο τη συλλογή της Eλένης με στολίδια αλλά μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε από μια ζεστή σοκολάτα, πρωτού συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Ακριβώς δίπλα στην εκκλησία βρίσκεται ο σιδηροδρομικός σταθμός καθώς και δεκάδες ξενοδοχεία για όλα τα βαλάντια. Η βόλτα μας κατά μήκος του Ρήνου μας έφερε σε ακόμα μια χριστουγεννιάτικη αγορά, πλωτή αυτή τη φορά, αλλά η φωνή της λογικής υπερίσχυσε κι έτσι προτιμήσαμε να ανταλλάξουμε λίγα ακόμα στολίδια με 2 μπύρες. Μια ευχάριστη νότα στην όλη γιορτινή ατμόσφαιρα που επικρατούσε ήταν το μεσαιωνικό χωριό που είχε στηθεί στην όχθη του ποταμού, όπου ανάμεσα στα δεκάδες καταστήματα με ρούχα, κοσμήματα και φαγητά των Σκοτεινών χρόνων της Ευρώπης, ξεχώριζε η μουσική σκηνή με το κουαρτέτο των βάρδων καθώς και το παρεκκλήσι όπου ο Αδελφός Ιάκωβος έδωσε άφεση αμαρτιών στην σύζυγο, για τα 2 παράνομα παρκαρίσματα που έκανε κατά τη διάρκεια της απουσίας μου και την επακόλουθη αφαίρεση των πινακίδων. Μιας και το συγχωροχάρτι είχε όριο τα πέντε αμαρτήματα, το έχω μαζί μου στο αυτοκίνητο για να το κοτσάρω στον δημοτικόμπατσο που θα προσπαθήσει να κάνει το καθηκον του τις επόμενες τρεις φορές. Καθώς οι ατμοί της μπύρας είχαν αρχίσει να ξεθυμαίνουν, οπότε η οδήγηση θα γινόταν ασφαλέστερη, καβαλήσαμε το αμαξάκι μας για το δρόμο της επιστροφής.
Το πάντα αξιόπιστο κόκκινο τρένο (το THALYS βρε !) ανέλαβε να μας κουβαλήσει στο Αμστελόδαμο. Μια καθως πρέπει μπόρα μας υποδέχτηκε και καθώς είμασταν φορτωμένοι με περίπου 70 κιλά
δεν υπήρχε θέμα να παστωθούμε στο τραμ για λόγους οικονομίας. Έτσι ενας ευγενικός Ινδός ταξιτζής μας μετέφερε γρήγορα και σχετικά στεγνα στο Eden Amsterdam Center Hotel. Το ξενοδοχείο ήταν συμπαθητικό, καθαρό, με δωρεάν καφέ και internet και κοντα στη Leidseplein, γεγονός που έκανε τη μετάβαση στο κέντρο εύκολη χάρη στα πάμπολλα τραμ που περνούσαν κάθε λίγο. Η πρώτη μέρα, ένεκα της βροχής αφιερώθηκε σε cocconing, σε καφέ και μια τέλεια βραδυα σε ένα jazz club, σε ένα απο τα στενά γύρω από την πλατεία.Η επόμενη μέρα αφιερώθηκε σε πολιτισμικές επισκέψεις στο Rijksmuseum, στο σπίτι της Άννας Φρανκ (sic), στο μουσείο Van Gogh και φυσικά στο μουσείο του SEX, όπου γνώρισα τη γυναίκα των ονείρων μου και βρήκα και ένα μικρό μπιμπελό για μια γωνιά στο σαλόνι. Τη μεταφορά μας στο Schiphol ανέλαβε το λεωφορείο 192 με κόστος μόλις 3€ το άτομο !!!!!!! (Δια τους spotters : Το λεωφορείο κάνει μια στάση ΑΚΡΙΒΩΣ μπροστά στα γνωστά McDonalds, οπότε από το κέντρο μπορείτε να spottαρετε εκει, να φάτε και με το επόμενο να πάτε στο Terminal δια τα περεταίρω). Αφού λοιπόν ξεφορτωθήκαμε τα μπαούλα, περάσαμε για τις καθιερωμένς φωτογραφίες στοDC-9 και στον μεγάλο ανεμιστήρα και καταλήξαμε εγώ μεν στο Viewing Deck να παγώνω, η δε Λένα να με κοροϊδεύει από τη ζεστασια του καφέ της ταράτσας.
Μόλις άρχισε να σκοτινιάζει, οπότε η φωτογράφηση δε θα ήταν εύκολη, μεταφερθήκαμε στο Menzies Lounge που χρησιμοποιεί η Swiss, για τις υπόλοιπες δυο ώρες που είχαμε μέχρι την επιβίβαση.
4/12/2009 AMS-ZRH LX735 Seat 1A A320-214 HB-IJD
H 1A άνετη και σε συνδυασμό με μόνο τους δυο μας στη business, οπότε έκανε to service ακόμα πιο προσωπικό, έκανε τα 51 λεπτά της πτήσης να περάσουν πολύ γρήγορα. Το φαγητό ήταν ένα κρύο πιάτο αλλάντικών. Μετά την αποβίβαση κατευθυνθήκαμε στο lounge για ένα γρήγορο ντουζάκι και λίγο ακόμα φαγητο και ξεκούραση οπότε έφτασε η ώρα για την τελευταία πτήση της ημέρας.
4/12/2009 ZRH-SKG LX1850 Seat 1A A320-214 HB-IJS "Les Dimblerets"
O καπιτάν-Kronenberg μας πληροφόρησε ότι το αεροπλάνο κρύωνε πολύ και χρειαζόταν ένα ζεστό μπανάκι για να ξεκινήσει, οπότε η αναχώρηση θα καθυστερούσε περίπου 10-15 λεπτά, πράγμα που έγινε. Μισή ώρα μετά την απογείωση από τον διάδρομο 34 σερβιρίστηκε το δείπνο που αποτελούνταν από μια καταπράσινη σαλάτα για αρχή και ως κύριο πιάτο τσιτσι με πουρέ κολοκύθας για μένα και ραβιόλια για τη Λένα, αφότερα εξαιρετικά. Μοναδική παραφωνία το γλυκό το οποίο δεν το τιμήσαμε. έχοντας ξεκινήσει με Glenfidich ως pre-departure drink είπα να μην το αλλάξω κι έτσι μετά το τέλος του φαγητού, ο ευγενέστατος maitre de cabine που εξυπηρετούσε τη business συνέχισε να γεμίζει το ποτήρι, μέχρι που έρχισε η κάθοδος στον 16 του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Με τον τρόπο αυτό ένα δημιουργικότατο τρίμηνο της ζωής μου (τόσο επαγγελματικά όσο και spotterικά έφτασε στο τέλος.
